Utspraak op Platt: /tɔu̯ʃɾuːm̩/
Verb
Sülven: to·schru·ven
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:

Verbformen:

Infinitiv:
to­schru­ven
PPP:
to­schruuvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuv to
du schruuvst to
he/se/dat schruuvt to
wi schruuvt to
ji schruuvt to
se schruuvt to
Vergangen Tiet:
ik schruuv to
du schruuvst to
he/se/dat schruuv to
wi schru­ven to
ji schru­ven to
se schru­ven to
Perfekt:
ik heff to­schruuvt
du hest to­schruuvt
he/se/dat hett to­schruuvt
wi hebbt to­schruuvt
ji hebbt to­schruuvt
se hebbt to­schruuvt
Kunjunktiv:
ik schruuv to
du schruuvst to
he/se/dat schruuv to
wi schru­ven to
ji schru­ven to
se schru­ven to
Imperativ:
schruuv to!
schruuvt to!
Infinitiv:
to­schru­ven
PPP:
to­schra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuv to
du schruuvst to
he/se/dat schruuvt to
wi schruuvt to
ji schruuvt to
se schruuvt to
Vergangen Tiet:
ik schrööv to
du schröövst to
he/se/dat schrööv to
wi schrö­ven to
ji schrö­ven to
se schrö­ven to
Perfekt:
ik heff to­schra­ven
du hest to­schra­ven
he/se/dat hett to­schra­ven
wi hebbt to­schra­ven
ji hebbt to­schra­ven
se hebbt to­schra­ven
Kunjunktiv:
ik schrööv to
du schröövst to
he/se/dat schrööv to
wi schrö­ven to
ji schrö­ven to
se schrö­ven to
Imperativ:
schruuv to!
schruuvt to!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: to + schruven