schru­ven op Plattdüütsch

Nee Översetten vörslahn
Utspraak: /ˈʃɾuːm̩/ 🔊︎
Verb
Sülven: schru·ven
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Schruuv indreihn
düütsch:
=
schrauben

Verbformen:

Infinitiv:
schru­ven
PPP:
schruuft
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuf
du schruufst
he/se/dat schruuft
wi schruuft
ji schruuft
se schruuft
Vergangen Tiet:
ik schruuf
du schruufst
he/se/dat schruuf
wi schru­ven
ji schru­ven
se schru­ven
Perfekt:
ik heff schruuft
du hest schruuft
he/se/dat hett schruuft
wi hebbt schruuft
ji hebbt schruuft
se hebbt schruuft
Kunjunktiv:
ik schruuf
du schruufst
he/se/dat schruuf
wi schru­ven
ji schru­ven
se schru­ven
Imperativ:
schruuf!
schruuft!
Infinitiv:
schru­ven
PPP:
schra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuf
du schruufst
he/se/dat schruuft
wi schruuft
ji schruuft
se schruuft
Vergangen Tiet:
ik schrööf
du schrööfst
he/se/dat schrööf
wi schrö­ven
ji schrö­ven
se schrö­ven
Perfekt:
ik heff schra­ven
du hest schra­ven
he/se/dat hett schra­ven
wi hebbt schra­ven
ji hebbt schra­ven
se hebbt schra­ven
Kunjunktiv:
ik schrööf
du schrööfst
he/se/dat schrööf
wi schrö­ven
ji schrö­ven
se schrö­ven
Imperativ:
schruuf!
schruuft!

Tohoopsett Wöör:

afschruven opschruven Schruufsticken Schruufstock Schruuv toschruven
Riemwöör