Verbformen:
Infinitiv:
schruven
PPP:
schruuvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuv
du schruuvst
he/se/dat schruuvt
wi schruuvt
ji schruuvt
se schruuvt
Vergangen Tiet:
ik schruuv
du schruuvst
he/se/dat schruuv
wi schruven
ji schruven
se schruven
Perfekt:
ik heff schruuvt
du hest schruuvt
he/se/dat hett schruuvt
wi hebbt schruuvt
ji hebbt schruuvt
se hebbt schruuvt
Kunjunktiv:
ik schruuv
du schruuvst
he/se/dat schruuv
wi schruven
ji schruven
se schruven
Imperativ:
schruuv!
schruuvt!
Infinitiv:
schruven
PPP:
schraven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuv
du schruuvst
he/se/dat schruuvt
wi schruuvt
ji schruuvt
se schruuvt
Vergangen Tiet:
ik schrööv
du schröövst
he/se/dat schrööv
wi schröven
ji schröven
se schröven
Perfekt:
ik heff schraven
du hest schraven
he/se/dat hett schraven
wi hebbt schraven
ji hebbt schraven
se hebbt schraven
Kunjunktiv:
ik schrööv
du schröövst
he/se/dat schrööv
wi schröven
ji schröven
se schröven
Imperativ:
schruuv!
schruuvt!