Utspraak op Platt: /vɛdɐfɪn̩/
Verb
Sülven: wed·der·fin·nen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff mien Slötel nich mehr wedderfunnen.

Verbformen:

Infinitiv:
wed­der­fin­nen
PPP:
wed­der­fun­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik finn wedder
du finn­st wedder
he/se/dat finn­t wedder
wi finn­t wedder
ji finn­t wedder
se finn­t wedder
Vergangen Tiet:
ik fünn wedder
du fünn­st wedder
he/se/dat fünn wedder
wi fün­nen wedder
ji fün­nen wedder
se fün­nen wedder
Perfekt:
ik heff wed­der­fun­nen
du hest wed­der­fun­nen
he/se/dat hett wed­der­fun­nen
wi hebbt wed­der­fun­nen
ji hebbt wed­der­fun­nen
se hebbt wed­der­fun­nen
Kunjunktiv:
ik fünn wedder
du fünn­st wedder
he/se/dat fünn wedder
wi fün­nen wedder
ji fün­nen wedder
se fün­nen wedder
Imperativ:
finn wedder!
finn­t wedder!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wedder + finnen