Utspraak op Platt: /anɾiːtn̩/
Verb
Sülven: an·rie·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
tug
Bispelen:
Dat Peerd ritt an’n Tögel an.

Verbformen:

Infinitiv:
an­rie­ten
PPP:
an­re­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik riet an
du ritt­st an
he/se/dat ritt an
wi riet an
ji riet an
se riet an
Vergangen Tiet:
ik reet an
du reetst an
he/se/dat reet an
wi re­ten an
ji re­ten an
se re­ten an
Perfekt:
ik heff an­re­ten
du hest an­re­ten
he/se/dat hett an­re­ten
wi hebbt an­re­ten
ji hebbt an­re­ten
se hebbt an­re­ten
Kunjunktiv:
ik reet an
du reetst an
he/se/dat reet an
wi re­ten an
ji re­ten an
se re­ten an
Imperativ:
riet an!
riet an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + rieten