Utspraak op Platt: /uːtpɾøːy̯kəln/
Verb
Sülven: ut·prö·keln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­prö­keln
PPP:
ut­prö­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik prö­kel ut
du prö­kelst ut
he/se/dat prö­kelt ut
wi prö­kelt ut
ji prö­kelt ut
se prö­kelt ut
Vergangen Tiet:
ik prö­kel ut
du prö­kelst ut
he/se/dat prö­kel ut
wi prö­keln ut
ji prö­keln ut
se prö­keln ut
Perfekt:
ik heff ut­prö­kelt
du hest ut­prö­kelt
he/se/dat hett ut­prö­kelt
wi hebbt ut­prö­kelt
ji hebbt ut­prö­kelt
se hebbt ut­prö­kelt
Kunjunktiv:
ik prö­kel ut
du prö­kelst ut
he/se/dat prö­kel ut
wi prö­keln ut
ji prö­keln ut
se prö­keln ut
Imperativ:
prö­kel ut!
prö­kelt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + prökeln