Utspraak op Platt: /afslɪkn̩/
Verb
Sülven: af·sli·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Slicken wegmaken
düütsch:
ablecken
abschlecken
nedderlandsch:
aflikken
engelsch:
lick off
lick clean
Bispelen:
De Hund hett de Sooß von’n Teller afslickt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­sli­cken
PPP:
af­sli­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik slick af
du sli­ckst af
he/se/dat sli­ckt af
wi sli­ckt af
ji sli­ckt af
se sli­ckt af
Vergangen Tiet:
ik slick af
du sli­ckst af
he/se/dat slick af
wi sli­cken af
ji sli­cken af
se sli­cken af
Perfekt:
ik heff af­sli­ckt
du hest af­sli­ckt
he/se/dat hett af­sli­ckt
wi hebbt af­sli­ckt
ji hebbt af­sli­ckt
se hebbt af­sli­ckt
Kunjunktiv:
ik slick af
du sli­ckst af
he/se/dat slick af
wi sli­cken af
ji sli­cken af
se sli­cken af
Imperativ:
slick af!
sli­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + slicken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.