Utspraak op Platt: /øːvɐkɔːm̩/
Verb
Sülven: ö·ver·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Opmaal överkeem mi dat Pruusten.

Verbformen:

Infinitiv:
ö­ver­ka­men
PPP:
ö­ver­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ö­ver­kaam
du ö­ver­kumm­st
he/se/dat ö­ver­kumm­t
wi ö­ver­kaamt
ji ö­ver­kaamt
se ö­ver­kaamt
Vergangen Tiet:
ik ö­ver­keem
du ö­ver­keemst
he/se/dat ö­ver­keem
wi ö­ver­ke­men
ji ö­ver­ke­men
se ö­ver­ke­men
Perfekt:
ik heff ö­ver­ka­men
du hest ö­ver­ka­men
he/se/dat hett ö­ver­ka­men
wi hebbt ö­ver­ka­men
ji hebbt ö­ver­ka­men
se hebbt ö­ver­ka­men
Kunjunktiv:
ik ö­ver­keem
du ö­ver­keemst
he/se/dat ö­ver­keem
wi ö­ver­ke­men
ji ö­ver­ke­men
se ö­ver­ke­men
Imperativ:
ö­ver­kaam!
ö­ver­kaamt!
Infinitiv:
ö­ver­ka­men
PPP:
ö­ver­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ö­ver­kumm
du ö­ver­kumm­st
he/se/dat ö­ver­kumm­t
wi ö­ver­kaamt
ji ö­ver­kaamt
se ö­ver­kaamt
Vergangen Tiet:
ik ö­ver­keem
du ö­ver­keemst
he/se/dat ö­ver­keem
wi ö­ver­ke­men
ji ö­ver­ke­men
se ö­ver­ke­men
Perfekt:
ik heff ö­ver­ka­men
du hest ö­ver­ka­men
he/se/dat hett ö­ver­ka­men
wi hebbt ö­ver­ka­men
ji hebbt ö­ver­ka­men
se hebbt ö­ver­ka­men
Kunjunktiv:
ik ö­ver­keem
du ö­ver­keemst
he/se/dat ö­ver­keem
wi ö­ver­ke­men
ji ö­ver­ke­men
se ö­ver­ke­men
Imperativ:
ö­ver­kumm!
ö­ver­kaamt!
Infinitiv:
ö­ver­ka­men
PPP:
ö­ver­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ö­ver­kaam
du ö­ver­kümm­st
he/se/dat ö­ver­kümm­t
wi ö­ver­kaamt
ji ö­ver­kaamt
se ö­ver­kaamt
Vergangen Tiet:
ik ö­ver­keem
du ö­ver­keemst
he/se/dat ö­ver­keem
wi ö­ver­ke­men
ji ö­ver­ke­men
se ö­ver­ke­men
Perfekt:
ik heff ö­ver­ka­men
du hest ö­ver­ka­men
he/se/dat hett ö­ver­ka­men
wi hebbt ö­ver­ka­men
ji hebbt ö­ver­ka­men
se hebbt ö­ver­ka­men
Kunjunktiv:
ik ö­ver­keem
du ö­ver­keemst
he/se/dat ö­ver­keem
wi ö­ver­ke­men
ji ö­ver­ke­men
se ö­ver­ke­men
Imperativ:
ö­ver­kaam!
ö­ver­kaamt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: över + kamen
Identische Wöör ››› överkamen ❔︎