Utspraak op Platt: /afviːtn̩/
Verb
Sülven: af·wie·ten
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
de Schuld an wat von sik op een anneren lenken
düütsch:
abweisen
die Schuld an etwas
weiterreichen
die Schuld an etwas
von sich wälzen
eine Schuld

Verbformen:

Infinitiv:
af­wie­ten
PPP:
af­wiet
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wiet af
du wietst af
he/se/dat wiet af
wi wiet af
ji wiet af
se wiet af
Vergangen Tiet:
ik wiet af
du wietst af
he/se/dat wiet af
wi wie­ten af
ji wie­ten af
se wie­ten af
Perfekt:
ik heff af­wiet
du hest af­wiet
he/se/dat hett af­wiet
wi hebbt af­wiet
ji hebbt af­wiet
se hebbt af­wiet
Kunjunktiv:
ik wiet af
du wietst af
he/se/dat wiet af
wi wie­ten af
ji wie­ten af
se wie­ten af
Imperativ:
wiet af!
wiet af!

Etymologie:

Woort afleidt von: af
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.