Utspraak op Platt: /snɔːvəln/
Verb
Sülven: sna·veln
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
sik ~
Figurativ
plattdüütsch:
küssen
düütsch:
sich küssen
schnäbeln
nedderlandsch:
kussen
zoenen
engelsch:
kiss
Bispelen:
De beiden snavelt al de ganze Tiet so veel. Magst goornich mehr henkieken.
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert
Dustin Jensen, CC BY-SA 2.0

Verbformen:

Infinitiv:
sna­veln
PPP:
sna­velt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sna­vel
du sna­velst
he/se/dat sna­velt
wi sna­velt
ji sna­velt
se sna­velt
Vergangen Tiet:
ik sna­vel
du sna­velst
he/se/dat sna­vel
wi sna­veln
ji sna­veln
se sna­veln
Perfekt:
ik heff sna­velt
du hest sna­velt
he/se/dat hett sna­velt
wi hebbt sna­velt
ji hebbt sna­velt
se hebbt sna­velt
Kunjunktiv:
ik sna­vel
du sna­velst
he/se/dat sna­vel
wi sna­veln
ji sna­veln
se sna­veln
Imperativ:
sna­vel!
sna­velt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Snavel
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.