Utspraak op Platt: /afʃɾɔːdn̩/
Verb
Sülven: af·schra·den
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Kant mutt afschraadt warrn.

Verbformen:

Infinitiv:
af­schra­den
PPP:
af­schraadt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schraad af
du schraadst af
he/se/dat schraadt af
wi schraadt af
ji schraadt af
se schraadt af
Vergangen Tiet:
ik schraad af
du schraadst af
he/se/dat schraad af
wi schra­den af
ji schra­den af
se schra­den af
Perfekt:
ik heff af­schraadt
du hest af­schraadt
he/se/dat hett af­schraadt
wi hebbt af­schraadt
ji hebbt af­schraadt
se hebbt af­schraadt
Kunjunktiv:
ik schraad af
du schraadst af
he/se/dat schraad af
wi schra­den af
ji schra­den af
se schra­den af
Imperativ:
schraad af!
schraadt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + schraden