Utspraak op Platt: /køːtəln/
Verb
Sülven: kö·teln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
Kötels fallen laten
düütsch:
köteln
koten
nedderlandsch:
schijten
kakken
engelsch:
defecate
Bispelen:
Dat Peerd hett op de Straat kötelt.

Verbformen:

Infinitiv:
kö­teln
PPP:
kö­telt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kö­tel
du kö­telst
he/se/dat kö­telt
wi kö­telt
ji kö­telt
se kö­telt
Vergangen Tiet:
ik kö­tel
du kö­telst
he/se/dat kö­tel
wi kö­teln
ji kö­teln
se kö­teln
Perfekt:
ik heff kö­telt
du hest kö­telt
he/se/dat hett kö­telt
wi hebbt kö­telt
ji hebbt kö­telt
se hebbt kö­telt
Kunjunktiv:
ik kö­tel
du kö­telst
he/se/dat kö­tel
wi kö­teln
ji kö­teln
se kö­teln
Imperativ:
kö­tel!
kö­telt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Kötel
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.