Utspraak op Platt: /pɾɔːlɐ/
Substantiv
Sülven: Prah·ler
Plural: Prah­lers m de Prah­ler
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Nüms mag geern Prahlers tohören.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: prahlen + -er