Utspraak op Platt: /pɾɔːln̩/
Verb
Sülven: prah·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He prahlt jümmer mit sien Auto.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
prah­len
PPP:
prahlt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik prahl
du prahlst
he/se/dat prahlt
wi prahlt
ji prahlt
se prahlt
Vergangen Tiet:
ik prahl
du prahlst
he/se/dat prahl
wi prah­len
ji prah­len
se prah­len
Perfekt:
ik heff prahlt
du hest prahlt
he/se/dat hett prahlt
wi hebbt prahlt
ji hebbt prahlt
se hebbt prahlt
Kunjunktiv:
ik prahl
du prahlst
he/se/dat prahl
wi prah­len
ji prah­len
se prah­len
Imperativ:
prahl!
prahlt!