Utspraak op Platt: /sviːɡn̩/
Verb
Sülven: swie·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Vertellst du mi dat Geheemnis? — Kannst du swiegen? — Kloor! — Ik ok.

Verbformen:

Infinitiv:
swie­gen
PPP:
swe­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik swieg
du swigg­st
he/se/dat swigg­t
wi swiegt
ji swiegt
se swiegt
Vergangen Tiet:
ik sweeg
du sweegst
he/se/dat sweeg
wi swe­gen
ji swe­gen
se swe­gen
Perfekt:
ik heff swe­gen
du hest swe­gen
he/se/dat hett swe­gen
wi hebbt swe­gen
ji hebbt swe­gen
se hebbt swe­gen
Kunjunktiv:
ik sweeg
du sweegst
he/se/dat sweeg
wi swe­gen
ji swe­gen
se swe­gen
Imperativ:
swieg!
swiegt!