Utspraak op Platt: /dɔːlklakɐn/
Verb
Sülven: dal·kla·ckern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
in lütte Klackens dalfallen
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
dal­kla­ckern
PPP:
dal­kla­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kla­cker dal
du kla­ckerst dal
he/se/dat kla­ckert dal
wi kla­ckert dal
ji kla­ckert dal
se kla­ckert dal
Vergangen Tiet:
ik kla­cker dal
du kla­ckerst dal
he/se/dat kla­cker dal
wi kla­ckern dal
ji kla­ckern dal
se kla­ckern dal
Perfekt:
ik bün dal­kla­ckert
du büst dal­kla­ckert
he/se/dat is dal­kla­ckert
wi sünd dal­kla­ckert
ji sünd dal­kla­ckert
se sünd dal­kla­ckert
Kunjunktiv:
ik kla­cker dal
du kla­ckerst dal
he/se/dat kla­cker dal
wi kla­ckern dal
ji kla­ckern dal
se kla­ckern dal
Imperativ:
kla­cker dal!
kla­ckert dal!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dal + klackern