Utspraak op Platt: /afhaʊ̯ən/
Verb
Sülven: af·hau·en
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Hauen lösen
düütsch:
abhauen
abschlagen
Bispelen:
He hett mit en Stang Äppel von’n Boom afhaut.

Verbformen:

Infinitiv:
af­hau­en
PPP:
af­haut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hau af
du haust af
he/se/dat haut af
wi haut af
ji haut af
se haut af
Vergangen Tiet:
ik hau af
du haust af
he/se/dat hau af
wi haun af
ji haun af
se haun af
Perfekt:
ik heff af­haut
du hest af­haut
he/se/dat hett af­haut
wi hebbt af­haut
ji hebbt af­haut
se hebbt af­haut
Kunjunktiv:
ik hau af
du haust af
he/se/dat hau af
wi haun af
ji haun af
se haun af
Imperativ:
hau af!
haut af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + hauen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.