Utspraak op Platt: /ɾuːtkɾuːpm̩/
Verb
Sülven: rut·kru·pen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
rut­kru­pen
PPP:
rut­kra­pen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kruup rut
du krüpp­st rut
he/se/dat krüpp­t rut
wi kruupt rut
ji kruupt rut
se kruupt rut
Vergangen Tiet:
ik krööp rut
du krööpst rut
he/se/dat krööp rut
wi krö­pen rut
ji krö­pen rut
se krö­pen rut
Perfekt:
ik bün rut­kra­pen
du büst rut­kra­pen
he/se/dat is rut­kra­pen
wi sünd rut­kra­pen
ji sünd rut­kra­pen
se sünd rut­kra­pen
Kunjunktiv:
ik krööp rut
du krööpst rut
he/se/dat krööp rut
wi krö­pen rut
ji krö­pen rut
se krö­pen rut
Imperativ:
kruup rut!
kruupt rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + krupen