Utspraak op Platt: /fʊlhaʊ̯ən/
Verb
Sülven: vull·hau·en
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
verschächten
normalerwies betagen op en Deel von’t Lief: den Puckel vullhauen
düütsch:
mit Schlägen übersäen
Bispelen:
He hett em den Puckel vullhaut.

Verbformen:

Infinitiv:
vull­hau­en
PPP:
vull­haut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hau vull
du haust vull
he/se/dat haut vull
wi haut vull
ji haut vull
se haut vull
Vergangen Tiet:
ik hau vull
du haust vull
he/se/dat hau vull
wi haun vull
ji haun vull
se haun vull
Perfekt:
ik heff vull­haut
du hest vull­haut
he/se/dat hett vull­haut
wi hebbt vull­haut
ji hebbt vull­haut
se hebbt vull­haut
Kunjunktiv:
ik hau vull
du haust vull
he/se/dat hau vull
wi haun vull
ji haun vull
se haun vull
Imperativ:
hau vull!
haut vull!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vull + hauen

Tohoopsett Wöör:

vull
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.