Utspraak op Platt: /ɔpflʊkɐn/
Verb
Sülven: op·flu·ckern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat Füür is kott hell opfluckert.

Verbformen:

Infinitiv:
op­flu­ckern
PPP:
op­flu­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik flu­cker op
du flu­ckerst op
he/se/dat flu­ckert op
wi flu­ckert op
ji flu­ckert op
se flu­ckert op
Vergangen Tiet:
ik flu­cker op
du flu­ckerst op
he/se/dat flu­cker op
wi flu­ckern op
ji flu­ckern op
se flu­ckern op
Perfekt:
ik bün op­flu­ckert
du büst op­flu­ckert
he/se/dat is op­flu­ckert
wi sünd op­flu­ckert
ji sünd op­flu­ckert
se sünd op­flu­ckert
Kunjunktiv:
ik flu­cker op
du flu­ckerst op
he/se/dat flu­cker op
wi flu­ckern op
ji flu­ckern op
se flu­ckern op
Imperativ:
flu­cker op!
flu­ckert op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + fluckern