Utspraak op Platt: /uːtɛɪ̯nɛɪ̯nkɛn̩/
Verb
Sülven: ut·en·een·ken·nen
[1]
Randwoortschatt
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­en­een­ken­nen
PPP:
ut­en­een­kenn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kenn uteneen
du kenn­st uteneen
he/se/dat kenn­t uteneen
wi kenn­t uteneen
ji kenn­t uteneen
se kenn­t uteneen
Vergangen Tiet:
ik kenn uteneen
du kenn­st uteneen
he/se/dat kenn uteneen
wi ken­nen uteneen
ji ken­nen uteneen
se ken­nen uteneen
Perfekt:
ik heff ut­en­een­kenn­t
du hest ut­en­een­kenn­t
he/se/dat hett ut­en­een­kenn­t
wi hebbt ut­en­een­kenn­t
ji hebbt ut­en­een­kenn­t
se hebbt ut­en­een­kenn­t
Kunjunktiv:
ik kenn uteneen
du kenn­st uteneen
he/se/dat kenn uteneen
wi ken­nen uteneen
ji ken­nen uteneen
se ken­nen uteneen
Imperativ:
kenn uteneen!
kenn­t uteneen!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: uteneen + kennen