Utspraak op Platt: /afʃɪn̩/
Verb
Sülven: af·schin·nen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Randwoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­schin­nen
PPP:
af­schun­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schinn af
du schinn­st af
he/se/dat schinn­t af
wi schinn­t af
ji schinn­t af
se schinn­t af
Vergangen Tiet:
ik schünn af
du schünn­st af
he/se/dat schünn af
wi schün­nen af
ji schün­nen af
se schün­nen af
Perfekt:
ik heff af­schun­nen
du hest af­schun­nen
he/se/dat hett af­schun­nen
wi hebbt af­schun­nen
ji hebbt af­schun­nen
se hebbt af­schun­nen
Kunjunktiv:
ik schünn af
du schünn­st af
he/se/dat schünn af
wi schün­nen af
ji schün­nen af
se schün­nen af
Imperativ:
schinn af!
schinn­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + schinnen