Utspraak op Platt: /aftɾɛkn̩/
Verb
Sülven: af·tre·cken
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[5]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat Water kunn nich aftrecken.
De Rook treckt dör dat Rooklock af.

Verbformen:

Infinitiv:
af­tre­cken
PPP:
af­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck af
du tre­ckst af
he/se/dat tre­ckt af
wi tre­ckt af
ji tre­ckt af
se tre­ckt af
Vergangen Tiet:
ik tröck af
du trö­ckst af
he/se/dat tröck af
wi trö­cken af
ji trö­cken af
se trö­cken af
Perfekt:
ik bün af­tro­cken
du büst af­tro­cken
he/se/dat is af­tro­cken
wi sünd af­tro­cken
ji sünd af­tro­cken
se sünd af­tro­cken
Kunjunktiv:
ik tröck af
du trö­ckst af
he/se/dat tröck af
wi trö­cken af
ji trö­cken af
se trö­cken af
Imperativ:
treck af!
tre­ckt af!
Infinitiv:
af­tre­cken
PPP:
af­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck af
du tre­ckst af
he/se/dat tre­ckt af
wi tre­ckt af
ji tre­ckt af
se tre­ckt af
Vergangen Tiet:
ik treck af
du tre­ckst af
he/se/dat treck af
wi tre­cken af
ji tre­cken af
se tre­cken af
Perfekt:
ik bün af­tro­cken
du büst af­tro­cken
he/se/dat is af­tro­cken
wi sünd af­tro­cken
ji sünd af­tro­cken
se sünd af­tro­cken
Kunjunktiv:
ik treck af
du tre­ckst af
he/se/dat treck af
wi tre­cken af
ji tre­cken af
se tre­cken af
Imperativ:
treck af!
tre­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + trecken