Utspraak op Platt: /blɛnkɐ/
Substantiv
Sülven: Blän·ker
Plural: Blän­kers m de Blän­ker
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He angelt mit Blänker op Heekt.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: blänken + -er