Utspraak op Platt: /blɪnkɐ/
Substantiv
Sülven: Blin·ker
Plural: Blin­kers m de Blin­ker
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He angelt mit Blinker op Heekt.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: blinken + -er