Utspraak op Platt: /tvaɪ̯haʊ̯ən/
Verb
Sülven: twei·hau·en
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Slahn tweimaken
düütsch:
kaputtschlagen
zerschlagen
Bispelen:
In sien Iever un Brass hett he dat ganze Porzlaan tweihaut.

Verbformen:

Infinitiv:
twei­hau­en
PPP:
twei­haut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hau twei
du haust twei
he/se/dat haut twei
wi haut twei
ji haut twei
se haut twei
Vergangen Tiet:
ik hau twei
du haust twei
he/se/dat hau twei
wi haun twei
ji haun twei
se haun twei
Perfekt:
ik heff twei­haut
du hest twei­haut
he/se/dat hett twei­haut
wi hebbt twei­haut
ji hebbt twei­haut
se hebbt twei­haut
Kunjunktiv:
ik hau twei
du haust twei
he/se/dat hau twei
wi haun twei
ji haun twei
se haun twei
Imperativ:
hau twei!
haut twei!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: twei + hauen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.