Utspraak op Platt: /afvɪln̩/
Verb
Sülven: af·wil·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
He will dor von af.
De Deckel will dor nich von af.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik wull dor so geern wedder von af.

Verbformen:

Infinitiv:
af­wil­len
PPP:
af­wull­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik will af
du will­st af
he/se/dat will af
wi wöölt af
ji wöölt af
se wöölt af
Vergangen Tiet:
ik wull af
du wull­st af
he/se/dat wull af
wi wul­len af
ji wul­len af
se wul­len af
Perfekt:
ik heff af­wull­t
du hest af­wull­t
he/se/dat hett af­wull­t
wi hebbt af­wull­t
ji hebbt af­wull­t
se hebbt af­wull­t
Kunjunktiv:
ik wull af
du wull­st af
he/se/dat wull af
wi wul­len af
ji wul­len af
se wul­len af
Imperativ:
will af!
wöölt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + willen