Utspraak op Platt: /kantn̩/
Verb
Sülven: kan·ten
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en kantige Saak üm de egene Ass bewegen
düütsch:
kanten
nedderlandsch:
kantelen
engelsch:
tilt

Verbformen:

Infinitiv:
kan­ten
PPP:
kant
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kant
du kantst
he/se/dat kant
wi kant
ji kant
se kant
Vergangen Tiet:
ik kant
du kantst
he/se/dat kant
wi kan­ten
ji kan­ten
se kan­ten
Perfekt:
ik heff kant
du hest kant
he/se/dat hett kant
wi hebbt kant
ji hebbt kant
se hebbt kant
Kunjunktiv:
ik kant
du kantst
he/se/dat kant
wi kan­ten
ji kan­ten
se kan­ten
Imperativ:
kant!
kant!

Etymologie:

Woort afleidt von: Kant

Tohoopsett Wöör:

ümkanten
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.