Utspraak op Platt: /ʏmkantn̩/
Verb
Sülven: üm·kan·ten
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
üm­kan­ten
PPP:
üm­kant
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kant üm
du kantst üm
he/se/dat kant üm
wi kant üm
ji kant üm
se kant üm
Vergangen Tiet:
ik kant üm
du kantst üm
he/se/dat kant üm
wi kan­ten üm
ji kan­ten üm
se kan­ten üm
Perfekt:
ik heff üm­kant
du hest üm­kant
he/se/dat hett üm­kant
wi hebbt üm­kant
ji hebbt üm­kant
se hebbt üm­kant
Kunjunktiv:
ik kant üm
du kantst üm
he/se/dat kant üm
wi kan­ten üm
ji kan­ten üm
se kan­ten üm
Imperativ:
kant üm!
kant üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + kanten