Utspraak op Platt: /afmɔːɡɐn/
Verb
Sülven: af·ma·gern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dör mien Krankheit bün ik teemlich afmagert. Aver man goot, dat ik överhaupt wat natosetten harr!

Verbformen:

Infinitiv:
af­ma­gern
PPP:
af­ma­gert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ma­ger af
du ma­gerst af
he/se/dat ma­gert af
wi ma­gert af
ji ma­gert af
se ma­gert af
Vergangen Tiet:
ik ma­ger af
du ma­gerst af
he/se/dat ma­ger af
wi ma­gern af
ji ma­gern af
se ma­gern af
Perfekt:
ik bün af­ma­gert
du büst af­ma­gert
he/se/dat is af­ma­gert
wi sünd af­ma­gert
ji sünd af­ma­gert
se sünd af­ma­gert
Kunjunktiv:
ik ma­ger af
du ma­gerst af
he/se/dat ma­ger af
wi ma­gern af
ji ma­gern af
se ma­gern af
Imperativ:
ma­ger af!
ma­gert af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + mager