Utspraak op Platt: /ɾuːthaʊ̯ən/
Verb
Sülven: rut·hau·en
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Slahn ut wat rutmaken
düütsch:
herausschlagen
ausschlagen
Bispelen:
He harr mi meist en Oog ruthaut, so gnatterig weer he.

Verbformen:

Infinitiv:
rut­hau­en
PPP:
rut­haut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hau rut
du haust rut
he/se/dat haut rut
wi haut rut
ji haut rut
se haut rut
Vergangen Tiet:
ik hau rut
du haust rut
he/se/dat hau rut
wi haun rut
ji haun rut
se haun rut
Perfekt:
ik heff rut­haut
du hest rut­haut
he/se/dat hett rut­haut
wi hebbt rut­haut
ji hebbt rut­haut
se hebbt rut­haut
Kunjunktiv:
ik hau rut
du haust rut
he/se/dat hau rut
wi haun rut
ji haun rut
se haun rut
Imperativ:
hau rut!
haut rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + hauen

Tohoopsett Wöör:

rut
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.