Utspraak op Platt: /tvaɪ̯bɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: twei·bre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De grote Iesbarg is tweibraken.

Verbformen:

Infinitiv:
twei­bre­ken
PPP:
twei­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik breek twei
du bri­ckst twei
he/se/dat bri­ckt twei
wi breekt twei
ji breekt twei
se breekt twei
Vergangen Tiet:
ik bröök twei
du bröökst twei
he/se/dat bröök twei
wi brö­ken twei
ji brö­ken twei
se brö­ken twei
Perfekt:
ik heff twei­bra­ken
du hest twei­bra­ken
he/se/dat hett twei­bra­ken
wi hebbt twei­bra­ken
ji hebbt twei­bra­ken
se hebbt twei­bra­ken
Kunjunktiv:
ik bröök twei
du bröökst twei
he/se/dat bröök twei
wi brö­ken twei
ji brö­ken twei
se brö­ken twei
Imperativ:
breek twei!
breekt twei!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: twei + breken