Utspraak op Platt: /bɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: bre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff to veel sapen un müss breken.

Verbformen:

Infinitiv:
bre­ken
PPP:
bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik breek
du bri­ckst
he/se/dat bri­ckt
wi breekt
ji breekt
se breekt
Vergangen Tiet:
ik bröök
du bröökst
he/se/dat bröök
wi brö­ken
ji brö­ken
se brö­ken
Perfekt:
ik heff bra­ken
du hest bra­ken
he/se/dat hett bra­ken
wi hebbt bra­ken
ji hebbt bra­ken
se hebbt bra­ken
Kunjunktiv:
ik bröök
du bröökst
he/se/dat bröök
wi brö­ken
ji brö­ken
se brö­ken
Imperativ:
breek!
breekt!