Utspraak op Platt: /klʊkɐn/
Verb
Sülven: klu·ckern
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
Töön maken as Luftblasen in Water
düütsch:
gluckern
glucksen
nedderlandsch:
klokken
engelsch:
glug
gurgle
Bispelen:
Mien Buuk kluckert so dull.

Verbformen:

Infinitiv:
klu­ckern
PPP:
klu­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klu­cker
du klu­ckerst
he/se/dat klu­ckert
wi klu­ckert
ji klu­ckert
se klu­ckert
Vergangen Tiet:
ik klu­cker
du klu­ckerst
he/se/dat klu­cker
wi klu­ckern
ji klu­ckern
se klu­ckern
Perfekt:
ik heff klu­ckert
du hest klu­ckert
he/se/dat hett klu­ckert
wi hebbt klu­ckert
ji hebbt klu­ckert
se hebbt klu­ckert
Kunjunktiv:
ik klu­cker
du klu­ckerst
he/se/dat klu­cker
wi klu­ckern
ji klu­ckern
se klu­ckern
Imperativ:
klu­cker!
klu­ckert!

Etymologie:

Woort afleidt von: Kluck
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.