Utspraak op Platt: /afzʏnɐn/
Verb
Sülven: af·sün·nern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­sün­nern
PPP:
af­sün­nert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sün­ner af
du sün­nerst af
he/se/dat sün­nert af
wi sün­nert af
ji sün­nert af
se sün­nert af
Vergangen Tiet:
ik sün­ner af
du sün­nerst af
he/se/dat sün­ner af
wi sün­nern af
ji sün­nern af
se sün­nern af
Perfekt:
ik heff af­sün­nert
du hest af­sün­nert
he/se/dat hett af­sün­nert
wi hebbt af­sün­nert
ji hebbt af­sün­nert
se hebbt af­sün­nert
Kunjunktiv:
ik sün­ner af
du sün­nerst af
he/se/dat sün­ner af
wi sün­nern af
ji sün­nern af
se sün­nern af
Imperativ:
sün­ner af!
sün­nert af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + sünner