Utspraak op Platt: /føːɾankɔːm̩/
Verb
Sülven: vö·ran·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
vö­ran­ka­men
PPP:
vö­ran­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam vöran
du kumm­st vöran
he/se/dat kumm­t vöran
wi kaamt vöran
ji kaamt vöran
se kaamt vöran
Vergangen Tiet:
ik keem vöran
du keemst vöran
he/se/dat keem vöran
wi ke­men vöran
ji ke­men vöran
se ke­men vöran
Perfekt:
ik bün vö­ran­ka­men
du büst vö­ran­ka­men
he/se/dat is vö­ran­ka­men
wi sünd vö­ran­ka­men
ji sünd vö­ran­ka­men
se sünd vö­ran­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem vöran
du keemst vöran
he/se/dat keem vöran
wi ke­men vöran
ji ke­men vöran
se ke­men vöran
Imperativ:
kaam vöran!
kaamt vöran!
Infinitiv:
vö­ran­ka­men
PPP:
vö­ran­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm vöran
du kumm­st vöran
he/se/dat kumm­t vöran
wi kaamt vöran
ji kaamt vöran
se kaamt vöran
Vergangen Tiet:
ik keem vöran
du keemst vöran
he/se/dat keem vöran
wi ke­men vöran
ji ke­men vöran
se ke­men vöran
Perfekt:
ik bün vö­ran­ka­men
du büst vö­ran­ka­men
he/se/dat is vö­ran­ka­men
wi sünd vö­ran­ka­men
ji sünd vö­ran­ka­men
se sünd vö­ran­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem vöran
du keemst vöran
he/se/dat keem vöran
wi ke­men vöran
ji ke­men vöran
se ke­men vöran
Imperativ:
kumm vöran!
kaamt vöran!
Infinitiv:
vö­ran­ka­men
PPP:
vö­ran­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam vöran
du kümm­st vöran
he/se/dat kümm­t vöran
wi kaamt vöran
ji kaamt vöran
se kaamt vöran
Vergangen Tiet:
ik keem vöran
du keemst vöran
he/se/dat keem vöran
wi ke­men vöran
ji ke­men vöran
se ke­men vöran
Perfekt:
ik bün vö­ran­ka­men
du büst vö­ran­ka­men
he/se/dat is vö­ran­ka­men
wi sünd vö­ran­ka­men
ji sünd vö­ran­ka­men
se sünd vö­ran­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem vöran
du keemst vöran
he/se/dat keem vöran
wi ke­men vöran
ji ke­men vöran
se ke­men vöran
Imperativ:
kaam vöran!
kaamt vöran!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vöran + kamen