Utspraak op Platt: /tvaɪ̯kɔːm̩/
Verb
Sülven: twei·ka·men
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
twei­ka­men
PPP:
twei­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam twei
du kumm­st twei
he/se/dat kumm­t twei
wi kaamt twei
ji kaamt twei
se kaamt twei
Vergangen Tiet:
ik keem twei
du keemst twei
he/se/dat keem twei
wi ke­men twei
ji ke­men twei
se ke­men twei
Perfekt:
ik bün twei­ka­men
du büst twei­ka­men
he/se/dat is twei­ka­men
wi sünd twei­ka­men
ji sünd twei­ka­men
se sünd twei­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem twei
du keemst twei
he/se/dat keem twei
wi ke­men twei
ji ke­men twei
se ke­men twei
Imperativ:
kaam twei!
kaamt twei!
Infinitiv:
twei­ka­men
PPP:
twei­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm twei
du kumm­st twei
he/se/dat kumm­t twei
wi kaamt twei
ji kaamt twei
se kaamt twei
Vergangen Tiet:
ik keem twei
du keemst twei
he/se/dat keem twei
wi ke­men twei
ji ke­men twei
se ke­men twei
Perfekt:
ik bün twei­ka­men
du büst twei­ka­men
he/se/dat is twei­ka­men
wi sünd twei­ka­men
ji sünd twei­ka­men
se sünd twei­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem twei
du keemst twei
he/se/dat keem twei
wi ke­men twei
ji ke­men twei
se ke­men twei
Imperativ:
kumm twei!
kaamt twei!
Infinitiv:
twei­ka­men
PPP:
twei­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam twei
du kümm­st twei
he/se/dat kümm­t twei
wi kaamt twei
ji kaamt twei
se kaamt twei
Vergangen Tiet:
ik keem twei
du keemst twei
he/se/dat keem twei
wi ke­men twei
ji ke­men twei
se ke­men twei
Perfekt:
ik bün twei­ka­men
du büst twei­ka­men
he/se/dat is twei­ka­men
wi sünd twei­ka­men
ji sünd twei­ka­men
se sünd twei­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem twei
du keemst twei
he/se/dat keem twei
wi ke­men twei
ji ke­men twei
se ke­men twei
Imperativ:
kaam twei!
kaamt twei!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: twei + kamen