Utspraak op Platt: /uːtpuːkn̩/
Verb
Sülven: ut·pu·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt

Verbformen:

Infinitiv:
ut­pu­ken
PPP:
ut­puukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik puuk ut
du puukst ut
he/se/dat puukt ut
wi puukt ut
ji puukt ut
se puukt ut
Vergangen Tiet:
ik puuk ut
du puukst ut
he/se/dat puuk ut
wi pu­ken ut
ji pu­ken ut
se pu­ken ut
Perfekt:
ik heff ut­puukt
du hest ut­puukt
he/se/dat hett ut­puukt
wi hebbt ut­puukt
ji hebbt ut­puukt
se hebbt ut­puukt
Kunjunktiv:
ik puuk ut
du puukst ut
he/se/dat puuk ut
wi pu­ken ut
ji pu­ken ut
se pu­ken ut
Imperativ:
puuk ut!
puukt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + puken