Utspraak op Platt: /ʏmføːy̯ɾən/
Verb
Sülven: üm·föh·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik heff bi’t Utparken den Breefkasten ümföhrt.

Verbformen:

Infinitiv:
üm­föh­ren
PPP:
üm­föhrt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik föhr üm
du föhrst üm
he/se/dat föhrt üm
wi föhrt üm
ji föhrt üm
se föhrt üm
Vergangen Tiet:
ik föhr üm
du föhrst üm
he/se/dat föhr üm
wi föh­ren üm
ji föh­ren üm
se föh­ren üm
Perfekt:
ik heff üm­föhrt
du hest üm­föhrt
he/se/dat hett üm­föhrt
wi hebbt üm­föhrt
ji hebbt üm­föhrt
se hebbt üm­föhrt
Kunjunktiv:
ik föhr üm
du föhrst üm
he/se/dat föhr üm
wi föh­ren üm
ji föh­ren üm
se föh­ren üm
Imperativ:
föhr üm!
föhrt üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + föhren