Utspraak op Platt: /fʊlslabɐn/
Verb
Sülven: vull·slab·bern
[1]
Randwoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
Dat Kind hett sik bi’t Eten ganz vullslabbert.

Verbformen:

Infinitiv:
vull­slab­bern
PPP:
vull­slab­bert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik slab­ber vull
du slab­berst vull
he/se/dat slab­bert vull
wi slab­bert vull
ji slab­bert vull
se slab­bert vull
Vergangen Tiet:
ik slab­ber vull
du slab­berst vull
he/se/dat slab­ber vull
wi slab­bern vull
ji slab­bern vull
se slab­bern vull
Perfekt:
ik heff vull­slab­bert
du hest vull­slab­bert
he/se/dat hett vull­slab­bert
wi hebbt vull­slab­bert
ji hebbt vull­slab­bert
se hebbt vull­slab­bert
Kunjunktiv:
ik slab­ber vull
du slab­berst vull
he/se/dat slab­ber vull
wi slab­bern vull
ji slab­bern vull
se slab­bern vull
Imperativ:
slab­ber vull!
slab­bert vull!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vull + slabbern