Utspraak op Platt: /anpliː͡ɐn/
Verb
Sülven: an·pliern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Se hett mi ankeken un anpliert, aver nix seggt.

Verbformen:

Infinitiv:
an­pliern
PPP:
an­pliert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik plier an
du plierst an
he/se/dat pliert an
wi pliert an
ji pliert an
se pliert an
Vergangen Tiet:
ik plier an
du plierst an
he/se/dat plier an
wi plieren an
ji plieren an
se plieren an
Perfekt:
ik heff an­pliert
du hest an­pliert
he/se/dat hett an­pliert
wi hebbt an­pliert
ji hebbt an­pliert
se hebbt an­pliert
Kunjunktiv:
ik plier an
du plierst an
he/se/dat plier an
wi plieren an
ji plieren an
se plieren an
Imperativ:
plier an!
pliert an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + pliern