Utspraak op Platt: /ɔpsvɛln̩/
Verb
Sülven: op·swel·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He harr en Slag op de Nees kregen un de is dick opswullen.

Verbformen:

Infinitiv:
op­swel­len
PPP:
op­swul­len
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik swell op
du swell­st op
he/se/dat swell­t op
wi swell­t op
ji swell­t op
se swell­t op
Vergangen Tiet:
ik swöll op
du swöll­st op
he/se/dat swöll op
wi swöl­len op
ji swöl­len op
se swöl­len op
Perfekt:
ik bün op­swul­len
du büst op­swul­len
he/se/dat is op­swul­len
wi sünd op­swul­len
ji sünd op­swul­len
se sünd op­swul­len
Kunjunktiv:
ik swöll op
du swöll­st op
he/se/dat swöll op
wi swöl­len op
ji swöl­len op
se swöl­len op
Imperativ:
swell op!
swell­t op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + swellen