Utspraak op Platt: /fəɾplatdyːtʃn̩/
Verb
Sülven: ver·plat·t·düüt·schen
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Kannst du mi dat verplattdüütschen, wat de Keerl dor seggt?

Verbformen:

Infinitiv:
ver­plat­t­düüt­­schen
PPP:
ver­platt­düüt­­scht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­platt­düüt­­sch
du ver­platt­düüt­­schst
he/se/dat ver­platt­düüt­­scht
wi ver­platt­düüt­­scht
ji ver­platt­düüt­­scht
se ver­platt­düüt­­scht
Vergangen Tiet:
ik ver­platt­düüt­­sch
du ver­platt­düüt­­schst
he/se/dat ver­platt­düüt­­sch
wi ver­platt­düüt­­schen
ji ver­platt­düüt­­schen
se ver­platt­düüt­­schen
Perfekt:
ik heff ver­platt­düüt­­scht
du hest ver­platt­düüt­­scht
he/se/dat hett ver­platt­düüt­­scht
wi hebbt ver­platt­düüt­­scht
ji hebbt ver­platt­düüt­­scht
se hebbt ver­platt­düüt­­scht
Kunjunktiv:
ik ver­platt­düüt­­sch
du ver­platt­düüt­­schst
he/se/dat ver­platt­düüt­­sch
wi ver­platt­düüt­­schen
ji ver­platt­düüt­­schen
se ver­platt­düüt­­schen
Imperativ:
ver­platt­düüt­­sch!
ver­platt­düüt­­scht!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + plattdüütsch