Utspraak op Platt: /vɛçstœɪ̯tn̩/
Verb
Sülven: weg·stö·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
dör en Stoot wegdrücken
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Se hett sik von dat Över wegstött.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­stö­ten
PPP:
weg­stött
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik stööt weg
du stött­st weg
he/se/dat stött weg
wi stööt weg
ji stööt weg
se stööt weg
Vergangen Tiet:
ik stööt weg
du stöötst weg
he/se/dat stööt weg
wi stö­ten weg
ji stö­ten weg
se stö­ten weg
Perfekt:
ik heff weg­stött
du hest weg­stött
he/se/dat hett weg­stött
wi hebbt weg­stött
ji hebbt weg­stött
se hebbt weg­stött
Kunjunktiv:
ik stööt weg
du stöötst weg
he/se/dat stööt weg
wi stö­ten weg
ji stö­ten weg
se stö­ten weg
Imperativ:
stööt weg!
stööt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + stöten