Verb
Sülven: kal·ven
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Vonnacht hett de Koh kalvt.
[2]
Opbowoortschatt
Figurativ
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Gletscher kalvt.

Verbformen:

Infinitiv:
kal­ven
PPP:
kalvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kalv
du kalvst
he/se/dat kalvt
wi kalvt
ji kalvt
se kalvt
Vergangen Tiet:
ik kalv
du kalvst
he/se/dat kalv
wi kal­ven
ji kal­ven
se kal­ven
Perfekt:
ik heff kalvt
du hest kalvt
he/se/dat hett kalvt
wi hebbt kalvt
ji hebbt kalvt
se hebbt kalvt
Kunjunktiv:
ik kalv
du kalvst
he/se/dat kalv
wi kal­ven
ji kal­ven
se kal­ven
Imperativ:
kalv!
kalvt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Kalf