Utspraak op Platt: /ʃʊbm̩/
Verb
Sülven: schub·ben
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
rub
Bispelen:
De Köh schubbt sik geern an’n Boom.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
schub­ben
PPP:
schubb­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schubb
du schubb­st
he/se/dat schubb­t
wi schubb­t
ji schubb­t
se schubb­t
Vergangen Tiet:
ik schubb
du schubb­st
he/se/dat schubb
wi schub­ben
ji schub­ben
se schub­ben
Perfekt:
ik heff schubb­t
du hest schubb­t
he/se/dat hett schubb­t
wi hebbt schubb­t
ji hebbt schubb­t
se hebbt schubb­t
Kunjunktiv:
ik schubb
du schubb­st
he/se/dat schubb
wi schub­ben
ji schub­ben
se schub­ben
Imperativ:
schubb!
schubb­t!