Utspraak op Platt: /pʊkəln/
Verb
Sülven: pu·ckeln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
wat op’n Rügg dregen, wat swoor is
düütsch:
auf dem Rücken tragen
engelsch:
back carry
Bispelen:
He puckelt den Sack nahuus.

Verbformen:

Infinitiv:
pu­ckeln
PPP:
pu­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pu­ckel
du pu­ckelst
he/se/dat pu­ckelt
wi pu­ckelt
ji pu­ckelt
se pu­ckelt
Vergangen Tiet:
ik pu­ckel
du pu­ckelst
he/se/dat pu­ckel
wi pu­ckeln
ji pu­ckeln
se pu­ckeln
Perfekt:
ik heff pu­ckelt
du hest pu­ckelt
he/se/dat hett pu­ckelt
wi hebbt pu­ckelt
ji hebbt pu­ckelt
se hebbt pu­ckelt
Kunjunktiv:
ik pu­ckel
du pu­ckelst
he/se/dat pu­ckel
wi pu­ckeln
ji pu­ckeln
se pu­ckeln
Imperativ:
pu­ckel!
pu­ckelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Puckel

Tohoopsett Wöör:

afpuckeln oppuckeln
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.