Utspraak op Platt: /afpʊkəln/
Verb
Sülven: af·pu·ckeln
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
sik ~
plattdüütsch:
sik afmöhn mit wat
düütsch:
sich abmühen
sich abplagen
Bispelen:
Ik puckel mi hier för de Firma af, aver wenn ik mehr Geld will, denn will de Ool dor nix von hören!

Verbformen:

Infinitiv:
af­pu­ckeln
PPP:
af­pu­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pu­ckel af
du pu­ckelst af
he/se/dat pu­ckelt af
wi pu­ckelt af
ji pu­ckelt af
se pu­ckelt af
Vergangen Tiet:
ik pu­ckel af
du pu­ckelst af
he/se/dat pu­ckel af
wi pu­ckeln af
ji pu­ckeln af
se pu­ckeln af
Perfekt:
ik heff af­pu­ckelt
du hest af­pu­ckelt
he/se/dat hett af­pu­ckelt
wi hebbt af­pu­ckelt
ji hebbt af­pu­ckelt
se hebbt af­pu­ckelt
Kunjunktiv:
ik pu­ckel af
du pu­ckelst af
he/se/dat pu­ckel af
wi pu­ckeln af
ji pu­ckeln af
se pu­ckeln af
Imperativ:
pu­ckel af!
pu­ckelt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + puckeln
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.