Utspraak op Platt: /vɛdɐsnakn̩/
Verb
Sülven: wed·der·sna·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
Wedderwöör geven
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Du schallst doch nich jümmer weddersnacken!

Verbformen:

Infinitiv:
wed­der­sna­cken
PPP:
wed­der­sna­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snack wedder
du sna­ckst wedder
he/se/dat sna­ckt wedder
wi sna­ckt wedder
ji sna­ckt wedder
se sna­ckt wedder
Vergangen Tiet:
ik snack wedder
du sna­ckst wedder
he/se/dat snack wedder
wi sna­cken wedder
ji sna­cken wedder
se sna­cken wedder
Perfekt:
ik heff wed­der­sna­ckt
du hest wed­der­sna­ckt
he/se/dat hett wed­der­sna­ckt
wi hebbt wed­der­sna­ckt
ji hebbt wed­der­sna­ckt
se hebbt wed­der­sna­ckt
Kunjunktiv:
ik snack wedder
du sna­ckst wedder
he/se/dat snack wedder
wi sna­cken wedder
ji sna­cken wedder
se sna­cken wedder
Imperativ:
snack wedder!
sna­ckt wedder!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wedder + snacken