Utspraak op Platt: /afluːɾən/
Verb
Sülven: af·lu·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
op en Gelegenheit töven
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­lu­ren
PPP:
af­luurt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik luur af
du luurst af
he/se/dat luurt af
wi luurt af
ji luurt af
se luurt af
Vergangen Tiet:
ik luur af
du luurst af
he/se/dat luur af
wi lu­ren af
ji lu­ren af
se lu­ren af
Perfekt:
ik heff af­luurt
du hest af­luurt
he/se/dat hett af­luurt
wi hebbt af­luurt
ji hebbt af­luurt
se hebbt af­luurt
Kunjunktiv:
ik luur af
du luurst af
he/se/dat luur af
wi lu­ren af
ji lu­ren af
se lu­ren af
Imperativ:
luur af!
luurt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + luren