Utspraak op Platt: /plɛɪ̯ɡn̩/
Verb
Sülven: ple·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik mutt mien Moder plegen, alleen kummt se nich mehr trech.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He pleegt froh optostahn.

Verbformen:

Infinitiv:
ple­gen
PPP:
pleegt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pleeg
du pleegst
he/se/dat pleegt
wi pleegt
ji pleegt
se pleegt
Vergangen Tiet:
ik pleeg
du pleegst
he/se/dat pleeg
wi ple­gen
ji ple­gen
se ple­gen
Perfekt:
ik heff pleegt
du hest pleegt
he/se/dat hett pleegt
wi hebbt pleegt
ji hebbt pleegt
se hebbt pleegt
Kunjunktiv:
ik pleeg
du pleegst
he/se/dat pleeg
wi ple­gen
ji ple­gen
se ple­gen
Imperativ:
pleeg!
pleegt!